Dit is een werk zonder autoritaire struktuur.
Het schept een anarchistische klankwereld.
De orgelklanken vormen samen een "universum", maar zijn niet perse met elkaar
verwant, behalve dat ze samen een "ruimte" creëren en daar allemaal deel van zijn, deel aan nemen.
Een ruimte voor het ongewisse, voor -de stille kracht van het mogelijke-
zonder houvast
vertrouwend op de klanken zoals ze komen,
"leerden we alleen te zijn en levend".
HvH